નમસ્કાર વાચકમિત્રો, આજે નાગપંચમી છે. અને આજના લેખમાં આપણે નાગપંચમીની વાર્તા વાંચવાના છીએ. તો આ લેખને અંત સુધી વાંચવા વિનંતી.
શ્રાવણ વદ પંચમી એટલે નાગપાંચમ. એક નાના ગામડાંમાં એક ડોશીમા રહેતા હતાં. તેમને સાત દીકરા હતા. સાતેય દીકરા પરણેલા. સાત વહુઓમાં એક સિવાય છયે વહુ પર ડોશીમાને હેત, પણ સૌથી નાની વહુ તો ડોશીમાને જોવી ય ન ગમે. નાની વહુને પીયરમાં કોઈ ન હતું. ડોશીમા આખોય દિવસ કામનો ઢસરડો આ નાની વહુ પાસે કરાવતાં અને વધેલું હોય તે ખાવા આપતાં.
બાકીની છયે વહુઓ નિ:સંતાન હતી. ઈશ્વરકૃપાએ સૌથી નાની વહુને સારા દિવસ રહ્યા. ભાદરવા માસના દિવસો હતા. શ્રાદ્ધ પક્ષ હોવાથી ડોશીમાએ કોઈ શ્રાદ્ધ નિમિત્તે દૂધની ખીર બનાવી હતી પણ નાની વહુના ભાગે જરાય ખીર આવી નહિ !
નાની વહુએ વાસણો માંજતાં તપેલામાં કપોટી બાઝેલી ખીર કાઢી લીધી. પછી તે લૂગડાંનો ગાંસડો લઈને તળાવે ગઈ અને તળાવમાં લુગડાં ધોવા બેઠી. કપડાં ધોયા બાદ કપોટીઓ ખાવાનું વિચારેલું.
તળાવ નજીકથી એક રાફડામાંથી નાગણી ખીરની વાસ આવતાં બહાર આવી. તેને ચઢતા દિવસો હતા. કપોટી બાઝેલી ખીર ખાઈને આ નાગણી રાફડામાં ચાલી ગઈ.
થોડી વારે કપડાં ધોયા બાદ નાની વહુને ખબર પડી કે કોઈ કપોટી ખાઈ ગયું હતું ! તે ક્રોધ સિવાય વિનમ્ર ભાવે બોલી : ‘જેણે ખાધી હોય તેને અમૃતનો ઓડકાર આવજો.’
આ સાંભળતાં જ ખુશ થયેલી નાગણી રાફડામાંથી બહાર આવીને વહુને તેના વિશે પૂછવા લાગી.
નાની વહુએ કહ્યું : ‘મારે છ જેઠ-જેઠાણી ને સાસુ છે પરંતુ પિયરમાં કોઈ નથી. સાસુનું મારા પર હેત નથી. આથી દિવસભર ઘરકામ કરાવી વધ્યુંઘટ્યું ખાવા આપે છે. મારા જેવું કોઈ દુઃખિયું મારા ખાવા માટે રાખેલી કપોટિયો ખાઈ ગયું તેથી આવું કહું છું.’
એ પછી નાગણીએ કહ્યું : ‘કપોટી મેં ખાધી છે. હવે તું તારા દુઃખની વાત કર.’
નાની વહુ બોલી : ‘મારો ખોળો ભરનાર કોઈ નથી. મારે સારા દિવસો છે.’
આ સાંભળી નાગણીએ કહ્યું : ‘તારા પિયરીઆ અમો સૌ. તું ખોળાની કંકોત્રી રાફડા આગળ મુકી જજે.’
આ પછી વહુએ ઘરે જઈ કંકોત્રી માગતાં સાસુએ તિરસ્કાર કરતાં કંકોત્રી આપી. આ કંકોત્રી વહુએ નાગણીમાને આપી.
એ પછી ખોળો ભરાવાના દિવસે નાની વહુની જેઠાણીઓ મશ્કરી કરવા લાગી અને ડોશીએ પણ કહ્યું કે, ‘તારે પિયરમાં કોઈ નહીં ને ખોળો શું ભરવાનો?’
આમ કહ્યું ત્યાં તો બે રાજકુમાર શા યુવાનો આવીને ઉભા રહ્યા. એમની સાથે ચાર સેવકો હતા. એમના હાથમાં વસ્ત્ર તથા આભૂષણોથી ભરેલા થાળ હતા. નાની વહુને પ્રતીત થયું કે આ તો નાગણીમાએ મોકલ્યા લાગે છે.
ડોશી તથા છએ વહુઓના આશ્ચર્યનો પાર ન રહ્યો ! પિયરમાં કોઈ નથી ને આટલાં બધાં કપડાં, દાગીના તથા આટલો બધો ઠાઠમાઠ ક્યાંથી વળી?
ડોશીએ એમને આવકારી, વહુઓને કંસાર રાંધવા માટે હુકમ કર્યો. આ પછી એમાંથી એક જવાને કહ્યું : ‘બહેનના ઘરનું અમે ન ખાઈએ. છતાં માન રાખવા કઢેલું દૂધ પીશું.’
નાની વહુએ એક અલાયદા ઓરડામાં દૂધનું તપેલું મૂક્યું. આ પછી ઓરડો બંધ કરીને નાગકુમારો નાગસ્વરૂપ ધારણ કરી બધું ય દૂધ પી ગયા !
નાગકુમારોએ ખોળો ભરવાની વિધિ ચાલુ હતી ત્યારે હીરા મોતીના દાગીના અને કિંમતી સુવર્ણાભુષણો આપ્યાં. આ બધું જોતાં નાની વહુનો સાસરિયાં તો દંગ જ બની ગયાં.
નાગકુમારોએ આ પછી પોતાની નાની બહેનને વળાવવા કહ્યું. વળાવ્યા પછી તેને રાફડામાં લઈ ગયા. ઊંડાણમાં એક મહેલ હતો. તેમાં પેલી નાગણી હિંડોળાખાટ પર હીંચકા ખાતી બેઠી હતી. નાની વહુને નાગણીએ કહ્યું કે, ‘તારે અહીં રહેવાનું, કામમાં તારા ભાઈઓ-નાગકુમારોને ત્રણ વખત દૂધ પાજે.’
થોડા દિવસ પછી તેને સ્વરૂપવાન પુત્ર અવતર્યો. દિનપ્રતિદિન છોકરો મોટો થવા લાગ્યો. એક દિવસ નાની વહુ દૂધ ઠંડું પાડતાં કંઈક કામ આવતાં બીજા રૂમમાં ગઈ. ત્યાં છોકરાએ ઘંટડી વગાડતાં નાગકુમારો આવ્યા. છોકરો ડરી ગયો. હાથમાંથી ઘંટડી પડી ગઈ. ધંટડી નાગકુમારોની પૂંછડી પર પડતાં બન્ને નાગકુમારોની પૂંછડી કપાઈ ગઈ ! બાકીના બે રાજકુમારોએ દૂધ પીવા પ્રયત્ન કર્યો. બન્ને રાજકુમારોનાં મોં દાઝી ગયાં ! આમ, બેની પૂંછડીઓ ખાંગી બની અને બે દાઝ્યા. એ રીતે ચારેય રાજકુમારો વેદનામાં રહેંસાવા લાગ્યા.
નાની વહુએ ચારે કુમારોની આ દશા જોતાં એવી કલ્પના કરી કે છોકરાઓએ ઘંટડી વગાડી હશે.
નાગકુમારોએ નાગણીને કહ્યું કે, ‘તારા છોકરાએ અમને આવી હાલતમાં કર્યા છે તેનું વેર અમો તેને કરડીને લઈશું.’
એટલે નાગણીએ કહ્યું કે, ‘છોકરો તો તમારો ભાણેજ છે. ભાણેજ સાથે વેર હોય?’
સારો દિવસ હોવાથી નાગણીએ વહુને સાસરે સિધાવી. પહેરામણીમાં અઢળક સંપત્તિ આપી. નાની વહુ સાસરે પહોંચી. સાસુને પ્રણામ કર્યા અને છોકરો સાસુના ખોળામાં મૂક્યો. છોકરો જોતાં સાસુના હર્ષનો પાર ન રહ્યો. હર્ષધેલાં સાસુ આગળ વહુનું માન વધી ગયું. ને જેઠાણીઓનું માન ઘટ્યું.
થોડા સમય પછી નાગકુમારો વેરની વસૂલાત કરવા માટે પોતાના અસલી નાગના રૂપમાં નાની વહુને સાસરે આવી ઘંટી નીચે ભરાઈ ગયા.
થોડી વારે નાની વહુ પાણી ભરીને આવી. પાણીઆરામાં બેડું મૂકવા જતાં તેને ઠોકર વાગતાં તેને નાગભાઈઓ સ્મરણમાં આવ્યા. તે બોલી : ‘ખમ્મા ! મારા ભાઈઓને.’
નાગકુમારોનો રોષ આ સાંભળી ઓછો થયો. તળાવે નાની વહુ કપડાં ધોવા જતી હતી પરંતુ માર્ગમાં ઠોકર વાગી આથી તે એકદમ બોલી : ‘ખમ્મા ! મારા ભાઈઓને.”
બીજી વાર પોતાના માટે આ શબ્દો નાગકુમારોએ સાંભળ્યા પછી નાગકુમારોના આનંદનો પાર ન રહ્યો. નાગકુમારોને બહેનના હેત વિષે શંકા રહી નહિ તેથી તેઓ વેર ભૂલી પોતાના રાફડામાં ચાલ્યા ગયા.
એક વાર જેઠાણીનું દૂધ નાની વહુના છોકરાએ ઢોળી નાખ્યું. તેથી જેઠાણીએ મહેણું માર્યું અને કહ્યું કે, ‘અલી, આ દૂધ ઢોળી નાખ્યું. હવે બીજા દૂધના પૈસા ક્યાંથી કાઢવા? તું તો પિયરની પહોંચતી છો આથી આંગણે ગાયો લાવીને રાખી શકે તેમ છે.’
નાની વહુને મહેણું હાડોહાડ લાગી જતાં તેણે નાગણીમા પાસે રડતાં રડતાં ગાયોની માગણી મૂકી.
નાગણીએ તેનાં આંસુ લુછતાં કહ્યું કે, ‘તું ઘેર જા અને ગાયોનો વાડો બાંધવા માંડ ત્યાં ઘણી ગાયો ખડી થઈ જશે.’
ઘેર જઈને તાત્કાલિક ગાયો માટે વાડો બનાવી દીધો.
બીજા દિવસે સવારે નાની વહુને નાગકુમારો પુષ્કળ ગાયો સોંપી ગયા. નાની વહુએ સાસુને કહ્યું : ‘આ આપણી ગાયો છે. હવે આપણને સૌને દૂધ, ઘી, છાસ તથા માખણની તકલીફ નહિ પડે.
આ સાંભળતાં જેઠાણીનો રોષ સમી ગયો. ડોશીમાનો રોષ શાંત થયો. સહુ આગળ નાની વહુનું માન વધી ગયું.
હે નાગણીમાં જેમ વહુને ફળ્યાં તેમ આ વાર્તા સાંભળનાર સૌને ફળજો.
નાગપૂજન કરનાર વ્યક્તિ સાપના ભયથી મુક્ત બને છે.
મિત્રો, આ લેખને લાઈક અને શેર કરવાનું ભૂલતા નહીં.
નાગપાંચમની વાર્તા । નાગ પંચમી વ્રત કથા । Nag Panchami । Naag Pancham Ni Varta । Naga Panchami Story
નાગપાંચમ, નાગપાંચમ 2025, નાગપાંચમની વાર્તા, નાગપાંચમની કથા, નાગપાંચમ સ્ટોરી, નાગ પાંચમ, નાગ પાંચમની વાર્તા, નાગ પાંચમની કથા, નાગ પાંચમની સ્ટોરી, નાગ પંચમી, નાગ પંચમીની વાર્તા, નાગ પંચમીની સ્ટોરી, નાગ પંચમીની કથા, નાગ પંચમી 2025, nag panchami, nag panchami 2025, nag panchami story, nag panchami ni varta, naag pancham, naag pancham ni varta, naag pancham 2025, naag pancham story, naga panchami story, naga panchami katha, nag panchmi, naag panchmi story in gujarati
